αντάρτικο αεροδρόμιο

Στο οροπέδιο της Νεβρόπολης, εκεί που σήμερα βρίσκεται η Λίμνη Πλαστήρα, κατά τη διάρκεια της κατοχής είχε κατασκευαστεί και λειτουργούσε το αντάρτικο αεροδρόμιο, κάτω από τη μύτη των κατακτητών. Η οροσειρά των Αγράφων και η Πίνδος γενικότερα ήταν η καρδιά της Εθνικής Αντίστασης. Εδώ βρήκαν την καταλληλότερη περιοχή οι αντάρτες για να πολεμήσουν τους Γερμανούς, όπως έκαναν και παλιότερα οι Κλεφταρματωλοί. Η Αντίσταση όμως έπρεπε να έχει δίαυλο επικοινωνίας με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Έτσι, αποφασίστηκε η κατασκευή ενός αεροδρομίου ‘’φάντασμα’’ στο οροπέδιο της Νεβρόπολης, σε υψόμετρο 800 μέτρα.

Το αεροδρόμιο κατασκευάστηκε το 1943 και την επίβλεψη είχαν οι μηχανικοί Γ.Κουβαρετάκης, Λ.Σαμουηλίδης και Γ.Βλάχος. Για τη διαμόρφωση του χώρου προσέφεραν τις υπηρεσίες τους πάνω από 700 κάτοικοι των γύρω χωριών. Υπεύθυνος για το έργο είχε οριστεί κάποιος Αγγλος λοχαγός ονόματι Ντένις. Η πρώτη προσγείωση συμμαχικού αεροσκάφους πραγματοποιήθηκε στις 9 Αυγούστου 1943. Επρόκειτο για μία Βρετανική Ντακότα, η οποία μετέφερε στο Κάιρο τους Αγγλους αξιωματικούς Μάγερς, Γουάλας, Χάμσον και μία αντιστασιακή αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους Πυρομάγλου (απεσταλμένο του ΕΔΕΣ), Καρτάλη (απεσταλμένο της ΕΚΚΑ), Τσιριμώκο (απεσταλμένο του ΕΑΜ), Ρούσσο (απεσταλμένο του ΚΚΕ), Τζήμα (απεσταλμένο του ΕΛΑΣ) και Δεσποτόπουλο ως νομικό σύμβουλο της αποστολής.

Εκτοτε, το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε από πολλά συμμαχικά αεροπλάνα που μετέφεραν ανθρώπους και υλικά. Ο χωμάτινος διάδρομος προσγείωσης την ημέρα ήταν διάσπαρτος από μεγάλα δέντρα και κάρα φορτωμένα σανό, τα οποία έμοιαζαν με θημωνιές. Τη νύχτα, εφόσον βέβαια υπήρχε προγραμματισμένη πτήση, τα δέντρα και τα κάρα εξαφανίζονταν και τη θέση τους έπαιρναν λάμπες θυέλλης που έδειχναν στον πιλότο τη θέση του διαδρόμου.

Οι δυσκολίες όμως στο να λειτουργήσει και να υποστηριχθεί ένα τέτοιο έργο υπό αυτές τις συνθήκες ήταν τεράστιες. Ετσι, συνέβαιναν και αρκετά απρόοπτα. Οπως, όταν κατά τη διάρκεια μιας βροχερής νύχτας, ο διάδρομος είχε μετατραπεί σε βούρκο, με αποτέλεσμα ένα συμμαχικό αεροπλάνο να βουλιάξει στη λάσπη. Όλες οι προσπάθειες για αποκόλλησή του κατά τη διάρκεια της νύχτας απέτυχαν. Τα ξημερώματα, οι αντάρτες το καμουφλάρουν με κλαδιά για να μην είναι ορατό από τα εχθρικά αεροπλάνα και πέφτοντας η νύχτα το έζεψαν σε βόδια και άλογα που προσέφεραν οι κάτοικοι των γύρω χωριών. Μετά από πολλές προσπάθειες η επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία και το αεροπλάνο βρέθηκε ξανά στον αέρα για να συνεχίσει το έργο του ενάντια στους κατακτητές.

Οι Γερμανοί, που γνώριζαν την ύπαρξη του αεροδρομίου, έκαναν πολλές προσπάθειες να το ανακαλύψουν, με συνεχείς πτήσεις στην περιοχή. Κάποια στιγμή, περιχαρείς πίστεψαν οτι το κατάφεραν και πολυβολούσαν κατά διαστήματα εναντίον του. Επρόκειτο όμως για έναν δεύτερο, παραπλανητικό διάδρομο που είχε κατασκευαστεί γι’ αυτό το σκοπό και που άφηνε κάποια ‘’εμφανή σημάδια’’ ορατά στον εχθρό.

Το αντάρτικο αεροδρόμιο γνώρισε “νύχτες δόξας” κατά τη διάρκεια της κατοχής και συνέβαλε σημαντικά στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων. Σήμερα, όπως αναφέραμε πιό πάνω, αναπαύεται συντροφιά με χιλιάδες αναμνήσεις και στιγμές ηρωισμού στο βυθό της Λίμνης Πλαστήρα.